Człowieka trzeba mierzyć miarą serca – sercem.

Karol Józef Wojtyła – od 16 października 1978 r. papież Jan Paweł II – urodził się 18 maja 1920 roku w Wadowicach, w miasteczku położonym 50 km od Krakowa. Był drugim synem urzędnika wojskowego Karola Wojtyły (1879-1941) i Emilii Kaczorowskiej (1884-1929). Jego starszy brat Edmund – lekarz, zmarł w 1932 roku, a siostra Olga – zaraz po urodzeniu. Karol Wojtyła został ochrzczony 20 czerwca 1920 roku w kościele parafialnym w Wadowicach przez księdza Franciszka Żaka, przyjął Pierwszą Komunię Świętą w dziewiątym roku życia i został bierzmowany, mając 18 lat.Po ukończeniu czteroklasowej szkoły ludowej, Karol uczył się w państwowym gimnazjum męskim im. Marcina Wadowity. Po maturze w 1938 roku rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

Gdy niemieccy okupanci zamknęli uniwersytet w 1939 roku, młody Karol pracował (1940-1944) w kamieniołomach i fabryce chemicznej Solvay, aby nie zostać wywiezionym na roboty do Niemiec.

Od roku 1942, czując powołanie kapłańskie uczęszczał na wykłady podziemnego seminarium zorganizowanego przez arcybiskupa Krakowa, kardynała Adama Stefana Sapiehę. Równocześnie był jednym z założycieli tajnego Teatru Rapsodycznego.

Po wojnie kontynuował studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie oraz na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia kapłańskie przyjął 1 listopada 1946 roku.

Następnie został wysłany przez Kardynała Stefana Sapiehę do Rzymu, aby rozpocząć studia doktoranckie. Pod kierunkiem wybitnego teologa, dominikanina Reginalda Garrigou-Lagrange’a napisał rozprawę doktorską Zagadnienie wiary u świętego Jana od Krzyża (Questio de fide apud sanctum Ioannem de Cruce). Podczas studiów rzymskich w okresie wakacji pracował duszpastersko wśród Polonii mieszkającej we Francji, Belgii i Holandii.

Do Polski wrócił w 1948 roku i został wikarym w parafii w Niegowici, niedaleko Krakowa, a następnie w parafiii świętego Floriana w Krakowie. Był duszpasterzem studentów od 1951 roku, gdy podjął swoje studia filozoficzne i teologiczne. W 1953 roku habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim pracą: Próba opracowania etyki chrześcijańskiej według systemu Maxa Schelera. Został wykładowcą teologii moralnej i etyki w seminarium krakowskim i na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.

4 lipca 1958 roku papież Pius XII mianował go biskupem tytularnym Ombri i biskupem pomocniczym w Krakowie. Sakrę biskupią przyjął 28 września 1958 roku w katedrze wawelskiej z rąk arcybiskupa Eugeniusza Baziaka.

13 stycznia 1964 roku został mianowany arcybiskupem Krakowa przez Pawła VI, który mianował go kardynałem 26 czerwca 1967 roku.

Brał udział w Soborze Watykańskim II (1962-1965) i wniósł znaczący wkład w powstanie Konstytucji Gaudium et spes. Kardynał Wojtyła uczestniczył także w 5 synodach biskupów zwołanych przed jego pontyfikatem.

Na zwołanym po śmierci Jana Pawła I drugim konklawe 16 października 1978 roku Karol Wojtyła został wybrany na papieża i przybrał imię Jana Pawła II. 22 października Jan Paweł II, jako 263 następca św. Piotra, rozpoczął 27-letni pontyfikat – jeden z najdłuższych w historii Kościoła.

W czasie swojego pontyfikatu Jan Paweł II odbył 146 podróży apostolskich na terenie Włoch. Jako biskup Rzymu odwiedził 317 z 333 parafii rzymskich. Odbył 104 pielgrzymki zagraniczne, będące wyrazem stałej troski Następcy Piotra o cały Kościół.

Żaden z papieży nie spotkał się z tyloma osobami w trakcie środowych audiencji generalnych (blisko 1200), w których uczestniczyło prawie 18 milionów pielgrzymów, nie licząc audiencji prywatnych i ceremonii religijnych. Tylko w trakcie Jubileuszu Roku 2000 spotkał się z 8 milionami wiernych. Do tego dochodzą miliony wiernych w trakcie pielgrzymek, które odbył na całym świecie. Przyjmował przywódców państw w trakcie 38 wizyt oficjalnych oraz udzielił 738 audiencji i spotkań z głowami państwa, odbył 246 audiencje i spotkania z premierami.

Jan Paweł II chętnie spotykał się z młodymi ludźmi i poświęcał im dużo uwagi. Zapoczątkował tradycję Światowych Dni Młodzieży, które o roku gromadziły miliony młodzieży w różnych miejscach na świecie.

Ojciec Święty przewodniczył 147 ceremoniom beatyfikacyjnym, w czasie których ogłosił 1338 błogosławionych (w tym 154 Polaków) i 51 uroczystościom kanonizacyjnym ogłaszając 482 świętych (w tym 9 Polaków oraz 2 świętych związanych z Polską). Przewodniczył 9 konsystorzom i mianował 231 kardynałów (jednego in pectore), w tym 10 Polaków. Przewodniczył też 6 zebraniom plenarnym Kolegium Kardynalskiego.

W trakcie swojego pontyfikatu zwołał 15 synodów biskupów: 6 synodów generalnych zwyczajnych (1980, 1983, 1987, 1990; 1994 i 2001), jeden synod generalny nadzwyczajny (1985) i 8 synodów specjalnych (1980, 1991, 1994, 1995, 1997, 1998 [2] i 1999).

Do najważniejszych dokumentów, których autorem był papież należą: 14 encyklik, 15 adhortacji apostolskich, 11 konstytucji apostolskich i 45 listów apostolskich. Napisał też 5 książek: Przekroczyć próg nadziei (październik 1994 rok), Dar i Tajemnica: w pięćdziesiątą rocznicę mojego kapłaństwa (listopad 1996), Tryptyk rzymski, Medytacje w formie poezji (marzec 2003), Powstańcie, idźmy (maj 2004) oraz Pamięć i tożsamość (luty 2005).

Jan Paweł II zmarł 2 kwietnia 2005 roku o godz. 21:37. Pogrzeb odbył się w piątek 8 kwietnia. Uczestniczyło w nim na placu św. Piotra ok. 300 tysięcy wiernych oraz 200 prezydentów i premierów. W całym Rzymie przed ekranami rozstawionymi w wielu miejscach miasta zgromadziło się 5 mln ludzi. Papież został pochowany w podziemiach bazyliki św. Piotra na Watykanie.

28 czerwca 2005 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Sługi Bożego Jana Pawła II.